Η σχέση ενός ζευγαριού είναι ένας ζωντανός οργανισμός, ο οποίος έχει κάθε δικαίωμα να εμφανίσει προβλήματα κατά τη διάρκεια της ζωής του. Τα συχνότερα προβλήματα που εμφανίζονται αφορούν στην έλλειψη επικοινωνίας, στην ανατροφή των παιδιών, στη διαχείριση των οικονομικών, στην οργάνωση των δουλειών του σπιτιού, στη σεξουαλική ζωή του ζευγαριού, στη σχέση με την οικογένειες του καθενός αλλά και στο κατά πόσον η σχέση είναι η προτεραιότητα του εκάστοτε συντρόφου.
Υπάρχουν τότε στιγμές σε ένα ζευγάρι, κατά τις οποίες ένα τυχαίο, απλό και φαινομενικά ασήμαντο γεγονός, μπορεί να πυροδοτήσει μεγάλη ένταση και να δηλητηριάσει την καθημερινότητα του ζευγαριού.
Βασικός άξονας της ψυχοθεραπευτικής- συμβουλευτικής δουλειάς είναι η αποκατάσταση της επικοινωνίας του ζευγαριού. Αυτό επιτυγχάνεται με τη βελτίωση της αντίληψης του εαυτού και του άλλου, την αυτοαποκάλυψη, την καθαρότητα της έκφρασης των προσωπικών αναγκών και την αποδοχή της διαφορετικότητας του άλλου.
Κατά την έναρξη της θεραπευτικής διαδικασίας γίνεται αξιολόγηση για την αναγκαιότητα ατομικών συνεδριών και οργανώνουμε εξατομικευμένα το θεραπευτικό πλάνο.
Μέσα από τη θεραπεία γίνεται προσπάθεια να αποδεχτούν οι σύντροφοι τα συναισθήματά τους και να συμφιλιωθούν με τον εαυτό τους. Μαθαίνουν να εκφράζουν τις ανάγκες τους με τρόπο εποικοδομητικό, ώστε να εισακουστούν. Μαθαίνουν να αναγνωρίζουν τη σημασία των πράξεών τους και τον αντίκτυπο αυτών πάνω στο σύντροφό τους. Σημασία δεν έχει μόνο γιατί κάνουμε κάτι αλλά και το πως αυτό επηρεάζει τον άλλο. Μαθαίνουν ακόμη και να συγκρούονται με πιο λειτουργικό τρόπο.
Μέσα από τη διαδικασία μπορεί να εδραιωθεί η βάση πάνω στην οποία θα ξαναχτίσουν τα μέλη σταδιακά τη σχέση τους, μέσω μιας αυθεντικής επικοινωνίας και αποδεχόμενοι ο ένας τον άλλον. «Θέλω να σε αγαπώ χωρίς να σε πνίγω,να σε εκτιμώ χωρίς να σε επικρίνω, να σε ακολουθώ χωρίς να επεμβαίνω, να σε προσκαλώ χωρίς να απαιτώ, να σε αφήνω χωρίς ενοχές, να σε κρίνω χωρίς μομφές και να σε βοηθώ χωρίς προσβολές.», διατυπώνει η Virginia Satir (Ανθρώπινη Επικοινωνία, 1995).