Η ατομοκεντρική προσέγγιση της κάλυψης των αναγκών μας και η υπέρμετρη ανάγκη για την κατ’ επίφαση ασφάλεια και την αποφυγή- δαιμονοποίηση οποιουδήποτε αγχογόνου παράγοντα, που μπορεί να προκαλέσει φόβο, είναι συνθήκες που καθιστούν τις σύγχρονες κοινωνικές μάζες ευάλωτες στη χειραγώγηση. Στα πλαίσια αυτά αξίζει πλέον να αναρωτηθούμε αν οι επιθυμίες ή οι φόβοι μας είναι πράγματι δικές μας ή δημιουργούνται υπόγεια στο υποσυνείδητο: Επιλέγουμε αυτά που χρειαζόμαστε; Φοβόμαστε με βάση λογικά επιχειρήματα ή μέσω μίας μεταδοτικής τρομολαγνίας; Διαμορφώνουμε άποψη ή δρούμε υπνωτισμένα; Μπορούμε να αναπτύξουμε ελευθερία βούλησης ή η δυνατότητα αυτή έχει πια χαθεί;